Mesai bitti, mesai içinde gelen birkaç mesajla ben bitmiştim zaten, insana dair umutlar bitmiş, herkes gitti, sakladım gözyaşlarımı…
Kazancı Bedih Fuzuli’yi taşıdı içime; “arif odur ki bilmeye dünya nedir ahiret nedir”, inanın bilmiyorum.
Sonra nasılsa açık unutulmuş televizyonda peş peşe iki haber;
Beklan Algan ve Ejder Akışık aynı gün hayata veda etmişler. Benim de “hayat” gibi bir veda günümde bu nasıl bir saldırı ve nasıl dayanıyorum, bilmiyorum.
Kötü bir insan değilim oysa, kalbim kir tutmaz, hesabı yoktur, sevgiyi tartarken olduğu gibi kendini koyar terazinin diğer kefesine. Artık ne çekerse. Yorgun kalbim benim, hala arkamda, dimdik! Ben de ona saık kalıp ruhuma efendi kalmaya devam ediyorum ama, az iş değil, inanın…
Çok yorulduk biliyorum kalbim, ama bize bizden yar yok. Ha gayret, az kaldı çocukların büyümesine:)
“Öyle sermestimki idrat etmezem dünya nedir/ Ben kimem saki kim mey-i sahba nedir”
Bir Cevap Yazın