Hazların sonsuzluğu belki, hiçleşmeleri kaçınılmaz son olsa da ilk akla gelen bu. Sunulmuş bir armağanı ıskalamama telaşı sonra, sonra zavallı egoların günlük tükenişlerin rutinini perdeleme çaresizliği, her birimiz Newton ya da Hayyam’mıymışızcasına vb soyumuzu sürdürme trajedisi, evlat sevgisi, sevilmez mi hem nasıl, kesin yenilgi en sonunda.
elde var hiçlik…
Sedat Tunalı 
Bir Cevap Yazın