Sedat Tunalı

31 Mart 2008 Pazartesi
İçimden bu ligi yazmak gelmiyor. BJK’lılar uçakta yenilginin nedenlerinden biri olarak gördükleri hakemi taciz etmiş, Galatasaraylılar Kalli’yle dalga geçme dozunu diplere indirmişler, Trabzon Victor Hugo’ya rahmet okutuyor, favori takımım Kayseri evinde kaybolmuş..Neyini yazayım?? Yazılmaya değer tek takım olarak Sivasspor kalıyor, “Korkunç İvan” 4×4 Çetkov’un performansına alkış tutmamak hainlik olur, O’nun özelinde Sivas camiasına bin selam gönderip içimizdeki Sivas sevgisini “dondurucuya tıkayan” Bülent Uygun’a da bir çift laf edelim: Sayın Uygun son “Trabzon’a teşekkür” kurnazlığınız, yani, bu kadar köylülük biraz fazla olmadı mı? Acaba bu açıklama ligin son maçında Fenerbahçe’yi konuk edecek olan Trabzon’a şimdiden gaz verme amacı taşıyor olabilir mi? İnanın bunlara hiç gerek yok. Siz bir futbol maçından Arap- İsrail savaşı çıkaracak kadar çukurlaşsanız da, bu şehir son maçında Fenerbahçe’yi yenmek için elinden geleni yapacaktır, çünkü bu şehri var eden değerler sizin kavrayış evreninize sığmaz..Keselim..

Şimdi kendimize şu soruyu soralım.
Çok değil sadece 2 yıl önce böyle bir eşleşme ile yüzleşseydik kaçımız bu soruyu sorabilir ve “Chelsea mi Fener mi?” diyebilirdik? Aziz Yıldırım ve renk körü olmuş en fanatik Fenerbahçeliler dahil hiç bir akıl sahibi bu soruyu soramazdı, zira herkes bilirdi ki ortada bir retorik var ve bu eşleşmenin sonucu bellidir.

Şimdi de elbette favori olan temsilcimiz değil adalı mavilerdir. Zaten herhangi bir maça “favori” olarak çıkamadığınız müddetçe gerçekten büyük olmanız da imkansızdır. Yani Fenerbahçe mavileri 2 maçta da sürklase etse eğer üçünü maçın favorisi yine rakibiniz çıkıyorsa, ki çıkar, büyük olan rakibinizdir siz değil. Bu pencereden bakınca Türk takımlarının önünde çoook uzun yıllar olduğunu söyleyebiliriz. Bu faslı fazla uzatmadan gündeme dönelim yine..

Fenerbahçe, iyi konsantre olduğunda her rakibiyle boy ölçüşebileceğini birçok kez gösterdi. Bana göre takımın “gizli beyni” olan Deiwid’in yokluğunda bile en önemli rakiplerinden birini güle oynaya saf dışı bırakabilecek bir performansı pilav üstü birbuçuk rahatlığında yaşattılar. Annemizin ligi için yeterli olsa da, Şampiyonlar Liginde bu rahatlığı bulamayacağımız, pilav üstü derken patlıcan oturtmaya gelebileceğimiz de büyük bir olasılık.

Benim için Fenerbahçe – Chelsea maç terazisinin bir kefesinde dirhem dirhem de olsa “Fener eleyebilir” görmek bugün için ziyadesiyle keyif vericidir. Bu saatten sonra Fenerbahçe elense de bize şunu göstermiştir: Bugün elenebiliriz ama birgün Chelsea maçına mutlaka favori olarak çıkacağız! Olay budur!
Buraya bir arkadaşımın gönderdiği bir “dua”yı ekleyelim şimdi;
Fenerbahçe taraftar sitelerinden birinde, sanırım antu.com, Chelsea maçıyla ilgili “dua forumu” açılmış, işte o güzelim dualardan biri:
Chelsea MaÇı Dua Topiği

allahım chelsea li defans oyuncularının hücüm oyuncularımızın karşısına geçince ayaklarının titremesini� kademelere girememelirini� hava toplarına çıkamamalarını nasip eyle� kalecilerininde kaleye çektiğimiz şutlarda topu kaleye girdikten sonra görmesini nasip eyle� orta saha oyuncularının ayaklarında ki dermanı alki pres yapamasınlar� alexi rahat bıraksınlar ki nefis ara topları atsın yarabbim. Rakip takım forvetlerinin kaleye şut atarken ayaklarının çimlere takılmasını nasip eyle allahım. Bu müslüman kullarının dualarını kabul eyle yarabbim. Amin.
Tarihten bir alıntı ile bitirelim ve soralım; bu cümlenin sahibini değilse de tarif edilen dar sokakların sahibi kulüpleri bileniniz var mı?
“Bundan sonra teknik direktörlük yaparsam dört duvarı dar sokaklara açılan bir kulübün takımını seçeceğim. Çünkü bu oyunun geleceği sokak ve dar arsa futboludur”

Bir cümle de spor yazarı Mehmet Demirkol’a edelim. Demirkol kardeş BJK tribünlerinden Alex’e yönelik şiddeti yorumlarken; ” Birkaç kendini bilmezin hareketini tüm tribünlere mal edemeyiz” türü beylik cümleler kurmuş, duyduğumca, yanlışsa şimdiden özür..
Adama şunu sorarlar; 3-5 kişinin şiddetini tüm camiaya mal etmeme doğrunuz, Trabzon – Sivas maçında nerelere kaybolmuştu!? Bunun adına ne demeli şimdi, bilmiyorum…