Sedat Tunalı

Avni Aker bir güzel insan, öğretmendi. Stada O’nun ismi verilmeden önce de futbol bu şehrin varoluşunun ve oligarşiye isyanın yoksul ama mağrur kalbinin attığı yerdi.

Babamın omuzlarında 6-7 yaşlarında girdiğim o düşler tarlasının adı Trabzon Şehir Stad’ydı. Futbol ekranlara düşmemişti henüz, Stada gidemeyenler için en yakın dosttu radyo,

Radyo bir başka maçı anlattığı sırada yayın kesilip merkez spiker “Mikrofonlarımız Trabzon’da” anonsu yaptığında bunun rakipler için anlamı “Trabzon attı yine”ydi.

Istanbul takımlarıyla oynanan her maç, kötülüğe, kibre, züppeliğe atılmış meydan dayaklarıydı

Skor tabelasını elle değiştiren amcaoğlum Eyüp’ün maç 3-0 iken, kaleci Şenol’a “Şenol abiiii, uşaklara de da daha gol atacaklarsa üstüste 2 tane atsınlar, 4’ü bulamayrum!” diye bağırdığı yerdir Avni Aker.

Veda etmek ne demek!. Insanin kendine vedasının yolu bellidir, biz yaşadıkça o kutsal alan da yaşayacak.