Sedat Tunalı

KANUNİ’NİN DEĞİL MAKYAVEL’İN TORUNLARIYIZ!

Muhteşem Yüzyıl  dizisi üzerinden Başbakan imzalı suni gündemimiz,  “ceddin deden neslin baban” hamasetini de gündemimize taşıdı. Kanuni Sultan Süleyman dönemini anlatan tv dizisinin, gerçek hayattan kopuk ve genç nesillere  yanıltıcı mesajlar verdiğini söyledi Başbakan. “Başbakan herhangi bir şey söylese de biz de onaylasak”  diye bekleyen  okur-yazar esnaf da Başbakanı bile hayrette bırakacak bir performans daha koydu  ortaya.  Sonunda ne oldu derseniz, dizi oyuncuları namaza başladı, rahatladık. Aslında olan şuydu, gündemi ben belirlerim diyen Başbakan kimselere hissettirmeden işini yapmaya devam etti.

İşte bu tartışmaların göbeğindeyken Fenerbahçe’nin Portekizli oyuncusu Meireles vukuatı patladı.  Malum maçı izleyen endüstriyel tavuklardan biri de ben olduğum için hakemin Meireles’e gösterdiği kırmızı kartı haklı bulup Portekizlinin hakemin yüzüne tükürdüğüne şahadet eden ve hatta Twitter yoluyla “giydirenlerden” biri de ben oldum

Türk medyası Meireles’in hakemin yüzüne tükürdüğüne emindi, Fenerbahçe’yi idare edenlerin sportmenliğin tecavüz sanıkları olduğuna  “alıştırılmış” bir fani olarak tabi ben de. Hakem de raporuna aynen böyle yazdı ve 11 maçlık ceza patladı.

Sonra Portekizlinin  “yapmadım” çırpınışlarına tanık olduk. NTV’nin ardından FB’nin menfaatlerini en çok koruyup-gözeten kanal olan FB TV’de canlı olarak izledim Portekiz’liyi.  Ve içime “acaba” sorusu düştü. Adam çok samimiydi ve ben Portekizce ya da İngilizceyi değilse de, vücut diline hakimdim.

Ceyhun Kuruoğlu nam görüntülü sistemler kompedanı arkadaşımın da yardımıyla Meireles’in “tükürdüğü” pozisyonu kare kare izledik.  Gözleri ile aklı ve vicdanı arasında herhangi bir “hesap” olmayan biri olarak gördüm ki, Meireles haklıydı, hakemin yüzüne tükürmemişti. “Tükürmekten beter etti” diyenler olabilir, lakin görüntüler ortadaydı ve bir önceki yazıda genişçe anlattığım gibi Portekizli tükürme eylemini yapmıyordu.

Sen misin “Meireles tükürmedi”  diyen!

Kendilerini bir Cumhuriyet şike mahkumu başkanlarını  Ernesto Che, kendi dışlarında kalan herkesi de “la oğlum herkes bizi kıskanıyor, biz bize yeteriz”  fıkrası zanneden Fenerbahçelilerden sağlıklı bir tespit ya da teşekkür beklemedim elbette,;

 “Amaaan rakibim yara almış işte ne güzel, en önemli oyuncularından biri ligi kapattı, biz de rahat rahat şampiyon oluruz” fırsatçısı Galatasaray esnafını da artık kanıksadık

Hatta, henüz BJK’daki çöküşü TFF’ye tam olarak yansıtamayan ama başaracağına inandığımız Başkanlarından kurtulmanın sevinci , borç batağının kederi  ve kaderiyle hemhal olan Beşiktaş’ı da anladık diyelim

Peki, futbol tarihinin en büyük haksızlığına uğrayan ve  emek hırsızlığının mahkemece tesciliyle de haklılığı ilan edilen Trabzon camiası bu infaz korosuna nasıl katılır?

Çalınan ve er – geç , Mevlevi esnafı Ahmet Özhan’ın deyimiyle “seve seve” sahibine gidecek olan şampiyonluk kupası haricinde, İstanbul dükalığı ve onun hizmetkarları tarafından 50 yıldır katledilen bir şehrin mensupları nasıl olur da bir haksızlığa destek verebilir?

Yoksa rakibin zarar görsün de nasıl görürse görsün mü?

Yoksa düşene bir tekme de sen mi vuracaksın?

Yoksa varlık sebebin olan mertçe mücadele ve sportif ahlakı sen de mi terk ettin?

Yoksa  Trabzon da mı ruhunu  sattı şeytana?

Hepimiz biliyoruz ki, söz konusu futbolcu G.Saray’lı biri olsaydı aynı vodvil sahnelenecek ve kerli ferli spor yazarları başta olmak üzere, eli kalem tutan herkes  yine kendi ipliklerini pazara çıkaracaktı.

Bizler hamasette Kanuni, gerçek hayatta ise Makyavel’in torunlarıyız.

Hani Büyük İskender kendisine çok benzeyen bir adama ironiyle sorar;

“Bana çok benziyorsunuz, acaba babam sizin köyden hiç geçti mi?”

Adam;

“Hayır geçmedi, ama benim babam zaman zaman saraya uğrardı”

Kanuni bir süre Trabzon ve Edirne’de kaldı ya hani, o ara Makyavel uzunca bir süre İstanbul’da kalmış olmasın?

Tarihçileri göreve çağırıyorum, zira bu utanmaz “nesep” Kanuni’den  sorulamaz!

“Düşmanına”  bile adil olamayan adam olamaz!