Sedat Tunalı

Bir oda, içinde bir saat sesi
Hayatın sırtımdan giden pençesi,
Ve beni maziye götüren bir el,
Eski günlerimiz, sessiz ve güzel…
Bulduğum kayıplar, her günkü yerin,
İşte konsol, ayna, köşe minderin,
Seccaden, tesbihin, namaz başörtün.
Bir şey değişmemiş, sanki daha dün.
Yine ortancalar altı camının,
Dışarda sükûnu yaz akşamının,
Bahçemiz sulanmış, ıslak her çiçek.
Kapı çalınacak, babam gelecek…

Z.Osman Saba

____

Ellisini çoktan aşmış bir babayı, öfkeli Karadeniz’in diplerinden midye çıkarmaya koşturan sevgi, neredesin?

Neredesin ey, dev gibi bir adamın bir oğulu üniversite gurbetine koparan otobüse , gözyaşları içinde el sallatan gücü sevginin, hayatın hangi kuytusuna sakladın kendini?

Binbir cefasına katlanıp hayatın, gurbetine, çilesine; sevdiklerine daha iyi bir gelecek kurma rüyası ve bir çelik çomak oyunu iştahıyla tebessümü ve kahkahayı yüzünden hiç eksik etmeyen dev adam, nerelere gittin?

Tek bir kez, tek bir an sokmadın evimize umutsuzluğu. 7 kardeş , sen, annem ve misafiri hiç eksik olmayan evimiz; her gün en az 3 öğün 4-5 çeşit nimetle dolu soframızı bir işçi maaşıyla nasıl kurdunuz baba? Oğlun tek bir oğula kurmaktan aciz şimdi bu sofrayı. O sofranın sihri o koca yüreklerinize sığmayan sevgiydi, emekti sevgi, terle yoğrulu…

Nerelerde o sevgi şimdi baba.!

Bir yıldır yüreğimin üstünde bir değirmen taşı döner durur, öğütür dururum kendimi. Her güzelde sen ve annem çıkarsınız karşıma, tepeden tırnağa vicdan, tırnaktan tepeye sevgi abidesi iki fani, sen babam ve annem, sen…

Yokluğunuzda hayat, sonsuz bir düşüş hali. Tek tesellim varsa, yoklukta birbirinizi bulduğunuza dair bir varlık düşü.

Herkes payına düşeni yaşar hani, anne ve babası siz olanın payı, şairin dediği gibi “üstü kalsın” dedirtecek kadar onur vericiydi, bunu yazsın tarih benim payıma.

Yalnız şunun yanıtını bulamadım gitti baba. Evladın doğum gününde çekip gitmek de neydi öyle?

Biliyorum, bir yolunu bulup ikna edici bir mesaj göndereceksin. Kim bilir belki de, İstanbul gurbetinden özlemini dile getiren oğlun için midye çıkardığın o kayalıklarda, o milyonlarca midye ve istiridye içindeki o tek incide saklı hayatın ve tüm cevapları.

Kestaneye çalan yeşil gözlerinden insan fışkıran adam. İçimizde bıraktığın boşluk ancak toprakla dolar.