Sedat Tunalı

İnsan ömrü dediğin ortalama 60-70 yıllık bir serüven. Hadi çok şanslıysanız, diyelim ki dalya deme şansınız da var. Bir karganın ortalama 250 yıl yaşadığını düşününce 100 yılın da lafı olmaz ya, takılmayalım şimdi.

İlginç bir öyküyle başlayalım;

1912’de bir bir avukat ve jeolog olan İngiliz Charles Dawson ; Piltdown’da bir taş ocağında bulduğu kafatası parçalarını British Museum’a, incelenmesi için gönderir. Müze yetkilileri ilk incelemenin ardından kendilerini temsilen Dr. Arthur Voodward’ı da Dawson’a asistan olarak gönderir ve kazılar devam eder. Sonuç inanılmazdır: İki bilim adamı, 500 bin yıl önce yaşamış yarı maymun yarı insan bir yaratığın kafatasını bulmuşlardır! Bilim dünyası sarsılır, hatta evrim teorisinin “sahibi” Darwin bile!!.

Dünya çapında üne ve “karizmaya” kavuşan Dawson, İngiliz Bilimler Akademisi’nin de onur üyesi oldu. 1916’da 52 yaşında ölen Dawson, tabirimi mazur görün, ahir ömrünün son demlerinde de olsa istediği “karizmayı” yakalayarak ölür.

Onun ölümünden sonra aynı yerdeki kazılardan başkaca hiçbir ize rastlanmaz. Bu durum garipsenince bazı incelemeler yapılır ve Dawson’un, kendi kafatasını kendinin oluşturup, eskitip, toprağa gömdüğü belirlenir Dişler ve çene kemiği bir orangutandan, kafatası bir insandan alınmış, hatta orangutanın dişleri eğeyle inceltilmişti. Ancak bu sahtekarlığın, ancak 1953’te ortaya çıkarılabildiğini de eklemek lazım. Şimdi bilim dünyasında Charles Dawson adı bir muhteris sahtekar olarak anılmaktadır. Bir nefeslik karizma için ne karakterler batıyor!

Siyahın kaderi üzülmek beyazın ki kirlenmek derler hani, kağıt mendilin kaderi de çöp sepetinde noktalanmış buruşturulmuş geçmişin yükünü,  “yokoluşa” dek taşımaktır

(Bu arada bir katkı da bilmece yoluyla da olsa popüler kültürümüze yapalım, malum THY uçağı kaçırıldı. Soru şu; İtalya’da iki liman şehri ; Bari Brincisi’ni söyleyin, bir yerden aklımda kalmış.)

Bir hakem eskimizin “hakemliği bıraktım” açıklaması düştü ajanslara. Sportif mücadelelerin; dışsal ve düşsel beklentilerle, beklenti yaratan çevreler yararına müdahalelerle  kirletilmemesi gereken güzellikler olduğuna inanan herkes gibi, ben de bu habere sevindim. Zaten hakemlik denen olgu, bu hakem eskisini bırakalı çok olmuştu, ama belli ki “edilen hizmetlerin” hatırına kendisine el uzatılabileceği umudunu son güne kadar korudu. Ama efendiler kendi dertlerine düşmüşken mendili kim düşünür!? (Hakem eskisi)

Ben,  adını anmak istemediğim bu hakem eskisini; Türkiye gündemine “sokulduğu” BJK – Samsun” maçındaki yönetimiyle takdir etmiş ve  BJK’lı kardeşlerimin tepkilerine bir anlam verememiştim. Bana göre tepkiler abartılıydı ve kırmızı kartların 5’i de haklıydı. Kural kitabına bakıldığında bugün de aynı kartlar çıkarılabilir, dürüstçe söyleyelim bunu.

Ama aynı isimin, sonrasındaki hiçbir maçta, BJK –Samsun maçındaki duruşunu koruyamadığını, maalesef, görünce BJK’lı kardeşlerime hak vermeye başladım. Evet kırmızı kartlar haklıydı ama, pek ala kötü niyetli bir hakem oyuncuları bu noktaya taşıyabilirdi. (Şekip Mosturoğlu.)

Ardından aynı hakemi 3 yıl önceki ligin finali olan Fenerbahçe – Trabzon maçında izledik. Kağıt mendil işbaşındaydı yine. Tüm Türkiye’nin gözleri önünde Trabzon’u katleden hakem eskisi, ligin kaderini doğrudan etkiliyor ve ligi daha da kirletiyordu. Aynı ismin aynı sezondaki bir Gaziantep – Trabzon maçı yönetimi vardır ki, utanç vericilik sıralamasında ilk üçe rahat girer. Ardından Dünya tarihinde bir ilk gerçekleşiyor Trabzon şehri 50 bin kişilik bir yürüyüşle kağıt mendili ve mendili kullananları protesto ediyordu. Ama ne gam, takip eden sezonda Federasyon ve yeni MHK, her hakemi her şehre göndereceklerini beyan ederek yeni sezona başlıyordu. Bu hakem eskisini Trabzon’a gönderemeyeceklerini kendileri de biliyor ama kamuoyuna hava basılıyordu. Bu arada bu eski hakemin, hizmetleri karşılığı küçük Anadolu kentinden büyük şehre terfi ettirildiğini de ekleyelim. (Hukuk Fakültesi)

Bu büyük şehir, kahramanımızın beklentilerini karşılayacak kadar büyük çıkmadı. Özellikle Trabzon’daki 50 bin kişilik yürüyüş, mendil